بسم الله الرحمن الرحیم

پدر و مادر سلام، امیدوارم تحت توجهات ولی‌عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و رهبری قائد اعظم امام خمینی(قدس سره) شاد و خوشحال باشید من از این جهت این وصیت‌نامه را می‌نویسم که به عنوان کوچک‌تر به شما و ملت ایران چند جمله‌ای نصیحت کنم.

اول، از همه امت شهیدپرور ایران می‌خواهم که در صحنه باشند و نگذارند ضدانقلاب مغزهای متفکر ما را نابود کند.

دوم اینکه همیشه با اتحاد با روحانیت جنبه معنوی انقلاب را نگهداری کنید و بعد از نمازهایتان دعای (خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خمینی(قدس سره) را نگه‌دار) فراموش نشود. نمازهای جمعه و دعای کمیل و ندبه را با جمعیت زیادی و با اتحاد برگزار کنید مرا در کنار مزار شهید علی‌اکبر قاسمی به خاک بسپارید و برای اینکه ضدانقلاب خوشحال نشود، گریه نکنید و هرگاه به یادم افتادید و یا سر قبرم آمدید به یاد عزیزانی که در جبهه‌ها گمنام به خاک سپرده شده‌اند، بیفتید و فکر کنید مگر من از آن‌ها و از قاسم بن الحسن(علیهما السلام) خونم رنگی‌تر است؟ و با کسانی که می‌خواهند بین روحانیت و مردم تفرقه بیندازند، شدیداً مبارزه کنید. نماز فراموشتان نشود.

شهید حمیدرضا گنجعلی، در یکم مهرماه سال 1345 در دامان خانواده‌ای مذهبی و معتقد در شهرستان تفرش متولد شد و نشو و نما کرد، تو گویی زودتر از هم‌سن و سالانش دریافت که باید روی پای خویش بایستد، لذا در اوقات بیکاری در خانه، صحرا و نانوایی پدرش به کار و تلاش می‌پرداخت.

دوران ابتدایی و راهنمایی خود را در دبستان کافی و مدرسه‌ی سعدی سپری کرد، اما زود دریافت که تنها کار و تحصیل، روح بزرگ و متعالی‌اش را سیراب نمی‌کند و از نسل انقلاب و آن پیر فرزانه و رهبر یگانه جز این انتظاری نبود.

جاذبه‌هایی که انقلاب اسلامی آفریده بود، او را به سمت عضویت در بسیج و خدمت در سنگرهای دفاع از انقلاب سوق داد. او تنها راه دفاع از ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب را ایستادن در برابر جنایتکاران متجاوز، می‌دید و به همین خاطر از طریق بسیج به جبهه‌های نبرد اعزام شد. مگر می‌توان بی‌تفاوت بود و نشست تا ظلم و سیاهی چیره گردد و عدالت و دیانت و امامت و ولایت قربانی شود؟! مگر ما به بی‌تفاوتان عصر امام حسین(علیه السلام) لعنت نمی‌فرستیم، کدام جوان است که جنگ حق و باطل را شاهد باشد و ساکت بنشیند؟

او به عنوان بسیجی گردان ثارالله(علیه السلام) از تیپ 17 علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) عازم جبهه شده بود که در بیست و هشتم تیرماه سال 1361 مصادف با روز شهادت مولایش علی(علیه السلام)، در پاسگاه زید، مرغ روحش، خونین بال به جایگاه قدوسیان پر کشید و جسمش سالیان سال میهمان کربلای جبهه‌ها بود و پنهان از چشم بر جا ماندگان؛ و بعد از 14 سال بقایای پیکر مطهرش در بیست و دوم مردادماه سال 1374، به تفرش منتقل و در گلزار شهدای امامزاده احمد(علیه السلام)، آرام گرفت.